จากใจคนขายประกัน

#จากใจคนขายประกันครับ

ผมเคยไปขายประกันชีวิต ผัวกำลังจะเซ็นเมียตวาด " ทำอะไร "

ผัวบอก " จะทำประกัน "

เมีย " ทำๆไมตายก็ไม่ไดใช้ สวดคืนเดียวเลี้ยงข้าวต้มเผาเลย "

ผัวเชื่อเมีย " ไม่ทำก็ไม่ทำ " ไม่แน่ใจว่าเชื่อเมียหรือรำคาญกันแน่

เวลาผ่านไป 9 เดือน

ผัวเลิกงานตีสองก่อนนอนแกขับมอร์เตอร์ไซด์ไปจ่ายตลาดให้เมียทุกวัน

เพราะเมียแกเป็นแม่ค้าส้มตำ ในขณะที่แกกำลังจะขึ้นสะพานข้ามแยก

รถพ่วงมาจากภาคใต้มาส่งสินค้าที่บางบอน

ช่วง" ตีสอง" มันดึกมากตำรวจนอนกันหมดแล้วคนขับรถพ่วงจึงลักไก่

ลงสะพานแล้วเลี้ยวขวาเพื่อกลับรถไปข้างสะพานฝั่งขวาเพื่อกลับทางเดิม

โครม!!!! กลางลำรถพ่วง คนขับรถพ่วงยังไม่ทันสังเกตุขับเคลื่อนไปอีกนิด

รถบรรทุกหนักๆทับกลางลำตัวคนขับมอร์ไซด์ขาดครึ่ง

แกไปจ่ายตลาดครั้งสุดท้ายไม่ได้กลับมาอีกเลย

เงินเดือน 15,000 บาท จากอาชีพขับรถขนเศษอาหาร

จากร้านอาหารไปส่งบ่อเลี้ยงปลาหายไปทันทีไม่มีอีกแล้ว

เมียร้องห่มร้องไห้เสียอกเสียใจจากการจากไปของผัว

เมียนำร่างไร้วิญญาณของผัวไปจัดงานที่บ้านเกิดที่ภาคอิสาน

ผมก็ตามไปงานศพเช่นกัน ครั้งแรกที่เมียแกเจอหน้าผม

" เป็นเพราะมึงแช่งผัวกูๆผัวกูจึงตายเร็ว มึงยังมีหน้ามาอีกหรือ ?

พี่ครับ ! ผมขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ผมไม่มีเจตนาสาปแช่งพี่เขาหรอกครับ

ที่ผมมาขายประกันเพราะผมเป็นห่วงพี่และลูก กลัวว่าวันนี้จะมาถึง พี่และลูกๆจะลำบาก

ที่สำคัญ หากผมเก็บเงินพี่ไปแค่ 28,000 บาท

บริษัท ....ต้องจ่ายงวดแรก 500,000 บาท และ ไม่เกิน 15 วันอีก 400,000 บาท

บริษัท..... คงเจ๊งพอดีครับ

หมายความว่าไง ?

คืนนั้นประมาณ"ตีสอง "หลังที่ผมไปพบพี่ที่ร้านส้มตำประมาณ 2 เดือน

ผัวพี่นัดผมไปทำประกันชีวิตให้ที่ร้านอาหารแถวๆถนนพระรามสอง

แกบอกว่าแกมีเงินไม่มากทำอะไรได้บ้าง ผมจึงทำประกันอุบัติเหตุให้แก

ทุนประกัน 500,000 บาท และ ประกันชีวิตอีก 400,000 บาท

วันนี้พี่ผู้ชายทิ้งเงินเดือนล่วงหน้าให้พี่และครอบครัวรวม 900,000 บาท

มันอาจไม่มากแต่มันก็ไม่น้อยเหมือนกัน

วันนี้ผมมาทำหน้าที่ของตัวแทนอย่างอาลัย แต่ผมภาคภูมิใจในตัวพี่เขามากๆ

ไม่มีมีใครรู้ว่าวันสุดท้ายคือเมื่อไหร่ แต่พี่เขามองไกล.

Cr.ตั๊บ โตเกียวมารีน